Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

21-3-2015

Οι ποιητικές αναζητήσεις έγιναν μαθητικές φωνές των δύο σχολείων
ανατριχιάζοντας όχι μόνο με την έκλειψη ηλίου αλλά και με τη λάμψη ορισμών της ποίησης
γιατί 
τι νομίζετε ότι είναι η ποίηση, κατά βάθος;
μια ανθρώπινη καρδιά είναι φορτωμένη όλο τον κόσμο!!!!      ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Συνεργασία σχολείων με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης






Παραλλάσσοντας τους στίχους του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

«Οι Ευρωπαίοι και οι Δυτικοί
βρίσκουν πάντα το μυστήριο στη σκοτεινιά
ενώ οι Έλληνες στο  φ ω ς
που είναι για μας κάτι το απόλυτο»,

Oι νέοι του σήμερα
βρίσκουν πάντα το μυστήριο στην ποίηση,
ενώ οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Περάμου
και του Γενικού Λυκείου Χρυσούπολης
στην ποιητική αλήθεια,
που είναι για μας τους καθηγητές και μεγαλύτερους κάτι το πολύτιμο!!!!!



Και επαναλαμβάνοντας την απάντηση της ΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ
αν διδάσκεται η ποίηση

«…Δεν νομίζω ότι μπορεί να σας διδάξει κανείς τον τρόπο της ποίησης, τον τρόπο της ζωγραφικής, αυτή την καλή εύστοχη χρήση της γλώσσας. Είναι θέμα γλώσσας η ποίηση, σε μένα τουλάχιστον οι λέξεις γράφουν ένα ποίημα, αυτές μου το ψιθυρίζουν και πολύ λιγότερο η ιδέα. Είχα πει να μην εξετάζεται η ποίηση ως ύλη που τη δίδαξαν, δεν είναι ύλη η ποίηση, είναι λίγος αέρας…»,

Τα παιδιά του Β2  του Γενικού Λυκείου Περάμου και Χρυσούπολης λένε να διδάσκεται η ποίηση, γιατί είναι λίγος αέρας που εμπνέει και ξεσηκώνει και πείθει και διδάσκει και ενωτίζεται τη  νιότη  τους!!!!!





Αφόρμηση ο Ζορμπάς του Ν.Καζαντζάκη: ...από την άκρα του φύλλου μερικοί άνθρωποι σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε το θρό που κάνουν τ’ άλλα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν’ ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει… η Ποίηση…

Τι είναι για τους μαθητές του Β2 η ποίηση;
Ένα καταφύγιο στους δύσκολους καιρούς, τρόπος ζωής, μάθημα ζωής, το φευγαλέο, το μεγαλειώδες, τραγούδι γι’ αυτούς που ξέρουν να τραγουδούν και κραυγή γι’ αυτούς που μπορούν να μιλούν, σοφία αλλά και τρέλα, μαγεία, σκέψεις και πεποιθήσεις, όλα αυτά που φοβόμαστε, στοχασμός, σκέψη, ένας δρόμος με αρχή μα όχι τέλος, ιδιόμορφος και λυρικός τρόπος έκφρασης, ένα λουλούδι, το ταξίδι της ψυχής που μόνο αυτή μπορεί να φτάσει, η έκφραση του ωραίου, ένα ποτάμι…



Και ποια η δική τους επιλογή απέναντι στο μεγάλο κίντυνο;
Να φοβόμαστε, να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, να μένουμε ζωντανοί πνευματικά, να ζητάμε την προστασία του Θεού, να δείχνουμε κουράγιο, θάρρος, όχι παραίτηση, να μην το βάζουμε «κάτω», να διασκεδάζουμε, να διστάζουμε, να ρισκάρουμε…